สาม– ๒ หมายถึง [สามะ–, สามมะ–] น. บทสรรเสริญ; การสรรเสริญ. (ส.).
[สามะเวด, สามมะเวด] น. ชื่อคัมภีร์ที่ ๓ ของพระเวทประพันธ์เป็นฉันท์ ส่วนใหญ่คัดมาจากฤคเวท สำหรับขับในพิธีบูชาด้วยน้ำโสม. (ส.). (ดู เวท, เวท ประกอบ).
ดู ดุกทะเล.
ดู ขยุย ๒.
น. ภาชนะสานรูปฟักผ่าตามยาว ใช้สอดลงในเกวียน สําหรับใส่ข้าวเปลือกเป็นต้น, กระชุก ก็เรียก. (ดู กระชุก ๒).
[สามมะเนน] น. ผู้ดํารงเพศอย่างภิกษุ แต่สมาทานศีล ๑๐,เรียกสั้น ๆ ว่า เณร. (ป.).
[สามมะ–] น. หญิงที่บวชเป็นสามเณร. (ป.).
[สามนตะ–] ว. รอบ ๆ, ใกล้เคียง. (ป.).